Günlerdir ormanlarımız alev alev...

Her yıl binlerce hektar orman gözlerimizin önünde yanıp kül oluyor.

Ülkemizin doğal zenginlerine sahip çıkması ve koruması gerekenler,

Ehli ellere işi teslim etmek yerine ticari çetelerle iş birliği yapıyor.

Yanan alanın metre karesine, kalkan uçağın saat başına tonlarca para basıyor.

Acımasızca doğayı harap ediyor, eko sistemi bozuyor, onca cana kıyıyor.

İçimiz acıdan katılırken sorumlular ekrana çıkıp pişkinlikle yalan söylüyor.

Yetkilisinden haber sunucusuna kadar aynı aymazlık aynı çirkin uslup;

"Çok şükür can kaybı yok"

Çatır çatır yanan ağaçlar...

Tutuşup kavrulan hayvanlar...

Kömüre dönen orman florası, dengesi bozulan ekosistem...

Hiç birinin canı yok!

Bir tek insanın canı var öyle mi!

Yeryüzünde kendini eşref-i mahlukat olarak gören,

Acımasızca bunca cana kıyan, toplu katliam yapan,

Ekosistemin canına okuyan, vatana ihanet eden,

Kendinden gayrısına yaşam hakkı tanımayan,

Bu caniler eşref-i mahlukat ise ben değilim!

Bundan böyle;

"allahıma sövdüm, insanlıktan istifa ettim..." (1)
 

Soruyorum

Kaç çağın daha açılıp kapanması gerekiyor!

O eşref-i mahlukatın tekamül edebilmesi,

İnsanlıktan zerre nasibini alabilmesi için?

Oysa

Ağacıyla, kuşuyla, kurduyla, börtü böceğiyle, insanıyla,

Gezegenimiz nefes alıp veren canlı bir organizma değil mi?

Ezcümle;

"HAYAT BİR BÜTÜNDÜR"

Bunu idrak edemeyen köhnemiş zihniyetin ne ülke yönetiminde

Ne de yarının dünyasında bir yeri yoktur.

İsviçre anayasasında şöyle bir ibare yer almaktadır;

"hayvanlar, bitkiler ve diğer organizmaların idaresinde yaşam onuru göz önünde bulundurulmalıdır"  (2)

Saatlerin bile şaşmadığı ülke İsviçre...

Bu ibarenin güzel ülkemin anayasasında da yer bulabilmesi dileğiyle...

Dip notlar;

(1) Attila İlhan - Üçüncü Şahsın Şiirinden bir dize.

(2) Peter Wohlleben- Ağaçların Gizli Yaşamı