Uronos ile Gai'nın son oğlu olan Kronos, Titan'lar soyundandır. Hesiodos onun doğumunu şu dizelerle dile getirir;

"Bunlardan sonra Kronos geldi dünyaya

O art düşünceli tanrı,

En belalısı Toprak oğullarının,

Ve Kronos diş biledi yıldızlı babasına."

Uranos günışığına çıkan bütün çocuklarını Gai'nın karnına geri tıktığından, bu zulme dayanamayan Gaia, oğlu Kronos eliyle Uronos iktidarına son verir. Kronos annesinin eline tutuşturduğu keskin orak ile babası Uronos'u hadım eder. Böylece birinci kuşak tanrıların egemenliğine son verir. Ne var ki Kronos da eşi Rhea'dan doğan bütün çocuklarını yediğinden onun iktidarına da oğlu Zeus son verir. Rhea oğlu Zeus'u, eşi Kronos' dan kaçırarak Girit'te bir mağarada gizlice büyütür. Zeus yetişkin olunca Titan'larla birleşip babasını tahtan indirir. Böylece Kronos'un temsil ettiği "altın çağ" sona erer, Zeus  egemenliğindeki Olympos'lu tanrılar kuşağı yani "gümüş çağ" başlar. Homeros İlyada destanında Jüpiter'den hep Kronosoğlu diye bahseder. Ovıdıus ise Jüpiter'in Satürn'ü alt edişini şu şekilde dile getirir;

"atılınca karanlık Tartaros'a Saturnus,

girmiş Jüpiter'in buyruğuna evren,

başlamış altından düşük,

keskin parıltılı tunçtan değerli gümüşün çağı"

Roma ve Grek kültürünün mitolojik arketipler olan Tanrılara yüklediği anlam her zaman birbiriyle örtüşmez. Bu durum ağırlıklı olarak bu iki kültürden beslenen batı astrolojisine çoğunlukla bir kavram kargaşası olarak yansır. Grek mitolojisinde Satürn, elinde öldürücü bir orak ile sembolize edilen "Zaman Tanrısı Kronos" dur. Satürn zamanın acımasızca akışı ve öldürücü etkisini simgelediği için korku salan zalim bir tanrı olarak görülür ve batı astrolojisine ağırlıklı olarak bu kötücül etkileri ile yansır.

Roma mitolojisinde ise Satürn, tarımı, bolluk ve bereketi simgeleyen Saturnus' dür. Onun kurduğu altın çağda insanlar iyi ve mutlu yaşar, acı çekmez ve yaşlanmaz. Roma geleneğinde aralık ayının son haftasında "Saturnales" denilen bir bayram kutlanır. Bu şenliklerde sınırlar kalkar, sınıf ayrımı gözetmeksizin bütün insanlar kaynaşır. Köle efendisine buyurur, soylu kölesine hizmet eder. Herkes yer içer, çalar söyler, çılgınca eğlenir...

Zaman içinde bu efsanelere farklı anlamlar yüklenmiş olsa da günümüz Astrolojisinde Satürn ile ilgili en hakim görüş onun "Zaman Tanrısı Kronos" olduğudur. Zaman ne fakir ne zengin, ne efendi ne köle, ne genç ne yaşlı demeden tüm insanları birer birer yuttuğundan ve bunun önüne geçilemediğinden, Kitab-ı Mukaddes, zamanın bu acımasız akışına karşı bir çözüm arayışına girer. Musevilerin kutsal günü olan Sabbath (Cumartesi) gününde zaman devre dışı bırakılır. Yani haftanın bir günü dinlenmeye ayrılarak zamanla yarış geçici olarak durdurulur. Eğer bir hareket ve bir çalışma olmazsa zaman diye de bir şey olmayacak ve insanlar da Zaman Tanrısının önünde iki büklüm eğilmek zorunda kalmayacaktır. Bu anlamda Sabbath; bir günlüğüne de olsa insanın zamanı nasıl yendiğini gösteren bir metafordur. Erich Fromm'un can alıcı tespitiyle;

"Zaman artık ortadan kaldırılmış, Satürn, kendisine adanmış olan günde, tahtından indirilmiştir!"

Bu ironide Roma ve Grek kültürlerinin çatışması saklıdır! 

Faydalandığım Kaynaklar;

Erich Fromm / Rüyalar-Masallar-Mitoslar

Azra Erhat / Mitoloji Sözlüğü

Halikarnas Balıkçısı - Anadolu Tanrıları

Ovidius - Dönüşümler.

Hesiodos - Tanrıların Doğuşu

Hesiodos - İşler ve Günler

Homeros - İlyada destanı