“Uçtu uçtu ne uçtu?

Aybars Ata’nın emziği uçtu!”

Çocuk büyütenler bilir çocuğa emzik bıraktırmak ayrı bir çaba ve özen gerektirir. Çocuğun sakinleşmesine, oyalanmasına ve uykuya dalmasına yardımcı olan emzik vakti geldiğinde nasıl bıraktırılmalı?

Her çocuğun yapısal özellikleri ve gelişimi farklı olduğundan emzikle ilişkisi ve bırakma yaşı da farklık gösterebilir. Pediatrik diş doktorları çocukların diş sağlığını koruma amaçlı emzik kullanımını 2 yaşla sınırlandırılıp 4 yaşa kadar bıraktırılmasını öngörüyor.

Torunum Aybars Ata da babası gibi emziğe fazla düşkün değildi. Bir yaşından sonra hemen hemen sadece uyurken emzik aradı gün içinde emziğe pek yüz vermedi.

Bebeklikte ihtiyaç duyduğu emzik her ne kadar bağımlılığa dönüşmediyse de artık üç yaşına girdiğinden emzik ile bağını hafızasında hoş bir anı bırakacak şekilde kesmeye karar verdik. Bunun üzerine kendi toplumumuzda ve yabancı toplumlarda emzik bırakma konusunda küçük çaplı bir araştırma yaptım.

Gördüm ki bizim toplumumuzda çocukların emzik alışkanlığı olumsuz örneklerle dolu. Emziğe acı biber sürmekten tutun, emziğin tuvalete düştü kaka oldu, çöpe attık ööö oldu, komşunun bebeğine verdik, çingeneler aldı götürdü türünden yöntemler ağırlıkta.

Yabancı toplumlarda ise daha orijinal yöntemlerle emzik bırakmanın adeta bir ritüele dönüştürüldüğünü okudum ve izledim. Emziğin ağaca asılmasından tutun, denize veya akar suya bırakılmasına kadar… En ilginci emziğin helyum gazı ile şişirilen balonlar eşliğinde gökyüzüne uçurulması olunca  hemen kolları sıvayıp Aybars Ata’mız için “emziğe veda” ritüelinin hazırlıklarına başladık.

Aybars Ata tipik bir küçük adam. İnsanı can kulağıyla dinliyor ve söyleneni hemen kavrıyor, çok akıllıca cevaplar veriyor. Yetişkinlerin bile etkin dinlemeyi bilmemesine karşın onun küçücük yaşta gösterdiği bu dikkat beni çok mutlu ediyor: Ben onunla sohbet etmeye bayılıyorum.  

Emziğe veda günü gelip çatınca babası, babaannesi, dedesi ve Gökçe halası eşliğinde Aybars Ata'mızın emziğini balonların ipine bağlayıp küçük ama unutulmayacak güzellikte bir veda töreni hazırladık.

Aybars Ata ile babaannesi balonları tutarken babası, dedesi ve halası da bizi görüntüledi. Emziği uçurmadan önce Aybars ile emziğine veda konuşması yaptık.

Babaannesi; bugün emziğine veda edeceksin Aybarscım, emziğine ne demek istersin.

Aybars biraz şaşkın biraz mahzun bir emziğine bir balonlara baktı…

Babaannesi: artık onu göndereceğiz, işimiz bitti onunla değil mi kuzum? Ne söyleyelim ona?

Aybars emziğine dokundu…

Babası: Güle güle diyelim mi?

Babaannesi: Teşekkür edelim, büyürken bana arkadaşlık ettin ama artık benim dişlerim çıktı. Ben büyüdüm, ağabey oldum, seni gönderiyorum…

Aybars; parmağıyla gökyüzünü işaret ederek "taa oraya mı?"

Babaannesi; evet, göklere yolluyoruz seni. Kuşlara kadar git… Bak Aybars gökyüzünde kuşlar var, bak onlara yollayalım mı?

Aybars; onlara yollayalım

Babası; sen şimdi bırakmak istediğinde gidecek ama bir daha geri gelmeyecek tamam mı?

Aybars; tamam

Babası: ben sana balonun yenisini alırım korkma ama emzik gitsin tamam mı?

Aybars; gitsin

Babası; Bırakmak istediğinde ne zaman bırakırsan gitsin…

Aybars ucunda emziği olan mavi ve kırmızı balonlarının ipini elinden bırakınca babası, babaannesi, dedesi, Gökçe halası hep bir ağızdan tezahüratta bulundu.

Uuuuu… uçtu gitti! Hadi el sallayalım…

Babaannesi; Aybars’ın emziği uçuyor… kuşlara gidiyor, kuşlar alacak şimdi Aybars’ın emziğini

Babası: Aybars’ın emziği ne güzel gitti!

Babaannesi; ayyy, çok güzel gitti Aybars…

Gökçe halası; çok uzaklaştı

Babaannesi; hadi el sallayalım, ay bayıldım

Aybars: ben de…

Aybars ben de bayıldım deyince hepimizin yüzü ışıldadı ve böylece ritüelimiz de amacına ulaşmış oldu.

7 Eylül/cumartesi sabahı mütevazı ve güzel bir veda töreniyle Aybars Ata bir önemli eğitim safhasından daha geçmiş oldu.

Bir hafta sonrasında ise babası ona söz verdiği gibi Marmara Ereğlisi’ne götürdü.

Aybars, babasının kuzenleri ve arkadaşlarıyla koşup oynadığı, bisiklete bindiği, maç yaptığı, uçurtma uçurduğu sokaklarda babasının omuzunda dolaştı. Babası ona çocukluk anılarını anlattı. 

Aybars babasının büyüdüğü yerleri görmekten çok mutlu oldu, aile büyüklerini ziyaret etti ve unutulmaz bir günü daha taze belleğine kodladı…

Genellikle büyüme aşamasında Aybars’ın bırakması gereken alışkanlıklar kadar kazanması gereken alışkanlıklara da büyük bir önem veriyor ve elimizden geldiğince onun sağlıklı ve mutlu büyümesine gayret ediyoruz.

Emzik bırakma ritüelimiz bu konuda zorluk yaşayan ailelere umarım örnek teşkil edebilmiştir.

Bütün çocukların sağlıklı ve mutlu büyümesi dileğiyle,

Esen Kalın.